Tanzanya denince benim aklıma ilk gelen safari parkı Serengeti‘dir. Serengeti ve Kenya‘da onun devamı olan Mara, milyonlarca yıldır çok az değişmiş manzaraları göz önüne serer. Dünyanın en büyük otçul sürüsü olan wildebeest (antilop), zebra, gazel ve zürafalar, bu kocaman otlağın en önemli canlılarıdır.

Serengeti’nin ekolojik sistemini bu otçul hayvanların göçü belirliyor. 3.000 kilometrelik bu yolculuk, yeryüzünün en büyük ve en uzun hayvan göçü. Yağmurların başlamasıyla birlikte 2 milyon hayvan, kurak ayları geçirdikleri tepelerden yağışlı ayları geçirecekleri Serengeti’ye akın ediyor. Yemiş oldukları otlar 3-5 cm olunca oraya dönüp tekrar otluyorlar. Neticede sürekli taze ve yumuşak ot yiyebilmek için daireler çizerek dolaşıyorlar. Wildebeestler kısa ve körpe otları yerken zebralar da kurumaya yüz tutmuş uzun otlarla besleniyor.

Serengeti adı Masai dilinden geliyor. Siringet, sonsuz demek. Serengeti, 15 bin km²’lik yüzölçümü ile insana sonsuzluğun ne demek olduğunu hissettiren uçsuz bucaksız bir park. Etrafta milyonlarca hayvan var. Kasım ayında burada olduğum için Kenya’dan göç eden hayvanların çoğunu burada görüyorum. Serengeti’de sonsuzluk, yaban hayatıyla muhteşem bir uyum içinde birleşiyor.

Serengeti’ye giriş biraz enteresan. Önce Ngorongo’ya giriş yapıyorsunuz. 3 saat arazide gittikten sonra da Serengeti parkının girişine ulaşıyorsunuz.

Serengeti’de safari

Serengeti’ye girmeden önce yolda bizi milyonlarca antilop ve zebra karşıladı. Hele Büyük Göç zamanı burada inanılmaz fazla sayıda hayvan oluyormuş. Çimenlerin yeşili bile görünmüyormuş; her yer bu sürülerle siyaha boyanıyormuş.

Antilopların gözlerini dikip dikkatli dikkatli bakıyor olmaları ise hayranlık uyandırıyor. Sanki birşey söyleyecekmiş gibi bakışlarını bakışlarıma değdirdiler, sonra da arka bacaklarını attıra attıra koşarak uzaklaştılar. Bu antiloplar çok komik hayvanlar vesselam 🙂 .

Serengeti’ye gelince neden Tanzanya’da Kenya’daki sıcaklığı hissetmediğimi anladım: Parkın içinde anormal bir kalabalık var. Kenya’daki sakinlikten burada eser yok, turistlerin neredeyse hepsi Tanzanya’ya gelmiş! Hal böyle olunca da Tanzanya’da turistler, onların kazanmak istedikleri arkadaşları olmaktan çıkmış. Bu sözlerim yanlış anlaşılmasın; Serengeti eşsiz güzellikte bir yer. Ben sadece olayın insani boyutundan, yani yerli halkla aramda kurmaya çalıştığım yakınlıktan ve duygularımdan bahsediyorum.

Tanzanya kısa tarihi

Aslında ülkenin yakın tarihi de bu konuya açıklık kazandırıyor. Şöyle ki; 1885-1961 yılları arasında Almanlar ve İngilizler bu toprakları sömürmüş. Ülkenin ilk devlet başkanı sosyalist Julius Nyerere döneminde (1964-1985) ülke borç batağına saplanmış. 1995’lerde turizm canlanmaya başlamış. 2010’lara gelindiğinde Tanzanya, Kenya’yı geçerek Güney Afrika’dan sonra kıtada en çok ziyaret edilen ikinci ülke olmayı başarmış. Yani günümüzde Tanzanya, turist akınına uğruyor ve de sanki artık Kenya’daki kadar candan bir servis vermiyor.

Serengeti’de akbaba gibi üşüşmek deyiminin anlamını çözdüm. Ölü bir antilopun üzerine üşülen akbabalar, birbirleriyle kavga etmekten yemeğe zor fırsat buluyorlardı 🙂 .

Serengeti’de konaklama

Akşam olduğunda Serengeti’nin içindeki kampıma yerleştim. Tanzanya’da kamp yerini seçerken çok dikkatli olmak gerekiyor. Budget camp denen düşük bütçeli kamp yerlerinde küçük çadırların içinde, matların üzerinde uyuyorsunuz. Üst sınıf kamp yerlerinde ise çadırlar çok büyük ve içlerinde tuvalet/duş var. Benim de gelmeden önceki en önemli kriterim, tuvalet/duşu olan çadırlarda kalmaktı. Buralar için de ödediğim fiyat farkına fazlasıyla değdi. Shuhudia Adventure Camp, Afrika seyahatimde kaldığım en güzel ve en özel yer oldu.

Kamp görevlileri ben oraya gider gitmez duş almam için ılıştırdıkları suyu çadırın dışındaki su deposuna doldurdular. Bu depodaki su, ancak bir kişinin duş almasına yetecek kadardı. Dışarıda biri bekleyip sürekli bana suyun yetip yetmediğini sordu. Birden kendimi prenses gibi hissetmeye başlamıştım. Birileri sürekli benimle ilgilenir vaziyetteydi 🙂 .

Duştan sonra kamp ateşinin başında oturdum. Parıldayan yıldızları seyrettim. Sonsuzluğun içinde, samanyolunun altında huzuru yaşadım.

Yatağıma yattığımda ise dışarıdaki yaban hayatını dinleyerek uyumaya hazırdım. Hayvanların ayak sesleri çadırımın içime girdi, ulumaları bütün gece yanıbaşımdaydı, kuş cıvıltıları saat alarmımın yerini aldı. Bu kamp bana Tanzanya’yı sevdiren yer olmuştu ❤.

Yine safari

Sabah 6.30’da safari başladı. İlk olarak balayına çıkmış 3 aslanı izledik (bunlarınki meğerse 3 kişilik balayı oluyormuş 🙂 ).

Bazı yerlerde (tabii safarilerde değil) aslanlarla yürüme imkânınız var. Ben burada hemen bir parantez açıp aslanlarla yürümenin şartlarını sıralayım, belki bir gün yapmak kısmet olur, kim bilir? 🙂

• Yanına yanaştığın aslan 12 aydan 1 gün bile fazla olmamalı
• Aslanla asla gözgöze gelmemelisin
• Aslanın asla önünden yürümemelisin
• Aslanı bir adım geriden takip etmelisin
• Aslanın asla başını ve boynunu okşamamalısın. Ancak sırtına dokunabilirsin
• Yürürken asla ani hareket yapmamalısın

Parkta balon turları da var. Bu sonsuz otlağı havadan balonla görmek, muhteşem olsa gerek. Bir gün onu da yapmak kısmet olur diye umut ediyorum 🙂 .

Safari boyunca bol sayıda aslan, zebra, antilop, zürafa, su aygırı ve fil gördük. Soyu tükenmekte olan gergedanı Serengeti’de görmek maalesef kısmet olmadı. Safarilerin en önemli özelliği de zaten bu: Her gün, o günkü katılımcılara özel bir şov düzenleniyor ve o gün için kısmetlerinde ne varsa o kadarını görebiliyorlar; ne bir eksik, ne bir fazla…

Serengeti‘de beni en çok sonsuzluk hissinin etkilediğini söylemeliyim. Saatlerce safari aracında gidip hiç bir hayvan görmeden de dönebilirsiniz, ama gözünüzün uzandığı en uç noktaya bile insan elinin değmediğini bilmek, muhteşem bir his.

Hele o yıldızları izlemek yok mu, işte onun tarifi yok. Burada akşamlar bir başka güzel, samanyolu bir başka derin. Burası bir başka alem.