Tanzanya… Çita, aslan, zebra, leopar, antilop, zürafa, fil, su aygırları görebileceğiniz safarileri, yıl boyunca 25-30 C olan hava sıcaklığı, bembeyaz kumsalları ve turkuaz renkli deniziyle Güney yarımkürede yer alan eşsiz bir ülke… ve ben şimdi bunların hepsini görmek üzere yollardayım. Ülkede ilk durağım ise Arusha.

Tanzanya‘ya Kenya’dan kara yoluyla geçtim. Rehberim Ben, beni Amboseli’den Namanga sınır kapısına getirdi. Sonra oradaki şirket görevlilerine teslim etti. Gruptan ve Ben’den ayrılmak zor olsa da şimdi Tanzanya’da macera zamanıydı.

Tanzanya vizesi

Tanzanya Türk vatandaşlarına vize uyguluyor, ancak 50 $ ödeyerek kapıda vize alınabiliyor. Ben de buraya gelir gelmez vize sırasına girdim. Pasaportumu aldılar ve bankada vize parasını ödeyip geri gelmemi söylediler. Bankaya gittim, biraz da orada sıra bekledim ve 50 $ ödeyerek dekontumla birlikte tekrar gümrük sırasına girdim. Buraya kadar herşey normal işliyordu.

Pasaportumu teslim almam için sıraya girdiğimde bir insanın sabır sınırı nasıl zorlanır? konulu bir filmi izlemeye başlamıştım. Bir memur bir fiş hazırlayıp pasaportların içine koyuyor, bunları da pasaportların sıralandığı bir yere diziyordu. Diğer memur en üstteki (yani en son konan) pasaportu alıp başka bir işlem yapıyordu. Benim pasaport en altta kalmıştı. Benden sonra gelenlerin işlemleri yapılıyor, benimkine sıra gelmek bilmiyordu. Sanırım 1 saat bu işlemi izledim. En sonunda patlayıp yeter artık diye söylendiğimde lütfedip benim işlemimi yaptılar. Nihayet dışarı çıkıp Tanzanya’ya ayak bastım.

Ayak bastım basmasına, ama çilem bitmemişti. Beni burada karşılayacak otobüs Nairobi’den geliyormuş. Teslim edildiğim görevliye ne zaman geleceğini sorduğumda hep 5 dakika sonra yanıtını aldım, ama otobüsün gelmesi 1 saat sürdü.

Otobüs geldiğinde yola çıktığımı sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Otobüsteki yolcuların hepsi inerek gümrük işlemlerini yaptırdılar. Neticede 3 saat te onları bekledim. Sonrasında Arusha yolculuğu başladı.

Tanzanya hakkında ilk izlenimler

Tanzanya, Kenya’nın yanıbaşında olmasına rağmen Kenya’dan tamamen farklı bir ülke. Bitki örtüsü burada Kenya’ya göre çok farklı; burası çok daha yeşil ve tropik. Hava da Kenya’ya göre çok daha sıcak. Bunu söylediğim için üzgünüm, ama insanları Kenyalılar kadar güzel değil. Ayrıca kendimi burada daha az güvende hissettim, çünkü insanlar daha çok taciz ediyor. Kenya’da her ne kadar camını kilitle, yalnız dolaşma, uyarıları aldıysam da orada hiç başıma kötü birşey gelebilir gibi hissetmemiştim. Burada ise (kötü bir deneyim yaşamasam bile) sanki birisi üzerime atlayacak ve paramı, pasaportumu, en kötüsü de benim için çok değerli olan fotoğraflarımın ve videolarımın bulunduğu telefonumu ve fotoğraf makinemi çalacaklarmış gibi hissettim. Buna biraz da sınır kapısında başımdan ayrılmayan aşırı ısrarcı satıcılar sebep oldu. Bana 25 $ a satmaya çalıştıkları sim kartını Arusha’dan 15 $ a aldığımı da hemen söyleyim.

Arusha’ya geldiğimde yaşayacağım sürprizlerin bitmediğini gördüm. Kenya’da yazıştığım ve gezimdeki organizasyonları yapan şirket, Tanzanya için ödediğim parayı Tanzanya’daki şirkete göndermemişti! Üstelik tuvalet/duşlu çadır için ekstra ödeme yaptığımı da söylememişti. Benimse bu gezide en çok önem verdiğim konu, nispeten daha konforlu olan bu çadırlarda kalmak ve geceleri üzerime aslan atlar mı diye korkmamaktı (bir ödlek olduğumu söylemiş miydim 🙂 ). Neyse ki SandLand Tours şirketinin sahibi Abraham bana fazlasıyla yardımcı oldu ve tuvalet/duşlu çadır ayarlayacağının sözünü verdi. Bu arada Leopard Tours da Tanzanya’da tavsiye edilen bir tur. Bir dahaki gelişimde değerlendireceğim.

Tanzanya’da yaşam

Gezgin arkadaşım Emel aracılığıyla önceden yazıştığım, couchsurfing sitesine gönüllü ev sahibi olmak için başvuran Mutalemo, bütün bunlar olurken beni karşılamaya gelmiş ve nur yüzünü ve güzel gülüşünü bana göstermişti. Abraham’la ertesi gün safari için sözleştikten sonra Mutalemo’nun evine gittik.

Arusha’nın biraz dışındaki bu eve yaklaşık 45 dakikada yürüdük. Günlerdir safari araçlarında oturduğum için bu yürüyüş bana çok iyi geldi.

Ev şehir dışında bir gecekondu mahallesindeydi (ya da fakirlikten ben orayı gecekondu mahallesi zannettim, bilmiyorum). Eve vardığımızda küçücük bir ev, ama sıcacık parlayan gözler buldum. Mutalemo’nun karısı  Frida bana mucheli (bildiğin bizim pilav üstü kuru) yapmıştı, 2 oğlu da (Lameck ve Richard) meraklı gözlerle beni inceliyordu. Fotoğraflar çekildik, oğlanlar bu fotoğraflara ilgiyle baktı. Uzun zamandır video çektiğim için hafızada yerim azalmıştı. Laptopunu kullanabilir miyim, fotoğraf ve videolarımı flaş belleğime aktarayım, dedim, ama evde laptop yoktu. İmkansızlıklar içinde beni misafir eden koca yürekli bir aileye ne diyeceğimi bilemedim. Kendi sahip olduğumuz şeyler içinde nasıl gereksiz mutsuzluklar yaşadığımızı sorguladım.

Evi 3 aile paylaşıyordu. Tuvalet, avlu gibi bir yerdeydi. Tuvalet kağıdı yoktu (muhtemelen paraları yetmediğinden kullanmıyorlardı). Duş alabilmem için küçük tüpte su ısıttılar. Sonra bu suyu tuvaletin yanındaki duş yerine götürdüler. Kullanmam için şampuan vermeyi de ihmal etmediler. O anda anladım ki zenginlik hesap cüzdanlarının kabarıklığıyla olmuyor. Gönül zenginliği bambaşka.

Tuvalette lavabo yoktu. Avludaki büyük lavaboyu hem bulaşık yıkamak, hem de tuvaletten sonra el yıkamak için kullanıyorlardı (annem bunu görse kesin kafayı yerdi). Evde mutfak yoktu, yemeği yattığım odada küçük tüpün üzerinde pişiriyorlardı. Afrika’da insanların gerçek yaşamı, gözlerimin önünden geçiyordu ve ben hayretler içinde bunu izliyordum.

Dünya tatlısı oğlanlar Lameck ve Richard, getirdiğim kıyafetleri giydiler. Delik çoraplarının üzerinde parıldayan bu kıyafetleri onların üzerinde görmek gözlerimi yaşarttı. Burada insanlar ne kadar ufak şeylerle mutlu oluyorlardı 🙁 .

Koltuklar yırtıktı, yırtık yerler gözükmesin diye üzerleri örtülerle kapatılmıştı, ama bana hazırladıkları yatak tertemizdi. Sonradan bu çarşafın elde yıkanacağını düşündüm ve içim burkuldu.

Bu güzel aileyle kaldığım 2 geceyi asla unutmayacağım. Ben gerçek Afrika’yı onlar sayesinde yaşadım ve ne kadar teşekkür etsem yeterli gelmez.

Arusha

Arusha, Kilimanjaro ve Meru Dağları’nın eteklerinde, Büyük Yarık Vadisi’nde bir plato üzerinde kurulmuş. Şehir, Doğu Afrika Topluluğu’nun fiili başkenti. Tanzanya’nın 15 milli parkının (TANAPA) 6’sı bu bölgede. Bu 6 parktan 3’ü doğrudan Kenya’daki parklarla bağlantılı. Yaban hayvanlarının geçişini engellememek için aradaki sınır hattı sadece toprak üzerindeki işaretlerden, nöbetçi kulübelerinden ibaret.

Arusha caddelerinde tamamı çiçeklerle kaplı, kokusu tüm caddeleri kaplayan 20 metre yüksekliğinde ağaçlarla karşılaşıyorsunuz. Bana sorarsanız şehrin başka da bir enteresanlığı yok. Burası safariye gitmeden önce uğranacak bir durak sadece.

Arusha gezilecek yerler

Saat Kulesi

Kahire ve Cape Town’ın tam orta noktasında olduğu söylenen kule, bu özelliğinden ötürü Afrika’daki eski İngiliz Birleşik Krallık’ın yarısında olduğu söyleniyor. (Aslında orta nokta burası değil, orta Congo’da yer alıyor)

Arusha Milli Parkı

Park, kıtanın beşinci yüksek dağı Moshi’nin çevresinde, kent merkezine 60 kilometre uzaklıkta yer alıyor. Parkta zürafa, zebra, su aygırı, colobus maymunu, buffalo başta olmak üzere pek çok hayvan yaşıyor. Silahlı koruma eşliğinde yürüyüş, tırmanış, göllerde kano, otomobilli gözlem safarisi, köy gezisi düzenleniyor.

Doğa Tarihi Müzesi

Müzede Tanzanya’da bulunan fosillerden insan evrimine kadar bilgiler var.

Cultural Heritage Centre

(Kültürel Miras Merkezi)

Afrika kültürüne ait el oyması tahta süsler, resimler ve sadece Tanzanya’da bulunan tanzanite taşından yapılan mücevherleri burada bulabilirsiniz.

Meserani Yılan Parkı

Parkta sürüngenleri ve yanındaki müzede de Masai halkının yaşamını canlandıran maketleri görebilirsiniz.

Masai pazarı

Masailerin el emeği süslemelerini ve bol boncuklu takılarını almak istiyorsanız pazara uğrayın. Ben alışveriş sevmeyen biri olarak bile kendimi kaybettim.  Herşey çok güzeldi 🙂 . Yalnız alışverişlerde pazarlık şart. 35 $ dedikleri bir ürünü 5 $’a almanız mümkün.

Makonde kabilesi

Arusha’nın yarım saat uzağında yaşayan bir kabile var. Mozambik’ten 3 ay yürüyerek Tanzanya’ya gelmişler. Tahta oymacılığı ve taş işçiliği yapıyorlar. Bence çok da enteresan değil, ama listenizde bulunsun.

Şimdi biraz Svahili öğrenelim:

Hakuna matata – sorun yok
Jambo – merhaba
Karibu – hoşgeldin
Assante – teşekkür ederim
Pole pole – yavaş yavaş

Tanzanya’da safarilerimi sonraki yazılarımda anlatacağım. Şimdilik assante Tanzanya diyorum 🙂 .