Roatan adası gezi rehberi

Honduras, Güney Amerika’da hiç de güvenli olmayan bir ülke. Honduras’ın kuzeyindeki Roatán ise tam tersine oldukça güvenli, sakin ve huzurlu. Ada, tatil ve dalış için gelen turistlerin favori yeri, su altı güzellikleriyle göz kamaştıran bir cennet.

Roatan adası scuba diving

Honduras’a ülkeyi kelle koltukta gezmek için değil, Roatán‘da dalış (scuba diving) yapmak için gittim. Adanın turkuaz sularında göz kamaştırıcı bir su altı canlılığı var. Hem sığ kayalıklarda, hem de duvarlarda, derin maviliklerin zenginliğiyle karşılaşıyorsunuz. Yeni ve tecrübeli dalgıçlar için uygun olan dalış noktalarında mercan bahçeleri ve Odyssey veya Aguila gibi gemi batıkları arasında dalabilirsiniz. Ayrıca aksiyon dolu köpekbalığı dalışları yapabilirsiniz.

Dalış yaptığım kulüp, oldukça iyi çalışan ve kesinlikle tavsiye edebileceğim West End Divers.

Roatan adası su altı

Adaya gider gitmez hiç vakit kaybetmeden dalışa başladım. Suyun altı o kadar zengindi ki, asla gün kaçırmak istemiyordum. Sabah dalışıyla hızımı alamadım, öğleden sonra 2 tekne dalışı yapmaya karar verdim. Buraya kadar gelmişken önümdeki 9 gün boyunca su altında yaşamaya karar vermiştim.

Roatan adası dalış

Buranın Karayipler’de daldığım diğer yerlerden farkı, mercanların ve hayvan çeşitliliğinin bolluğuydu. Burası gerçekten de bugüne kadarki deneyimlerime göre Karayipler’in en güzel dalış yeriydi.

Ertesi gün de 3 dalış yapmaya karar verdim. Üçüncü gün için de köpekbalığı dalışı ayarladım. Daha önce Küba’da Santa Lucia‘da köpekbalığı dalışını planlamış, ama 1 gün öncesinde kulağımda çıkan problem yüzünden iptal etmek durumunda kalmıştım. Artık şeytanın bacağını kırıp şu meşhur köpekbalığı dalışını yapmamın zamanı gelmişti!

Tekneyle dalış yerine giderken bir yunus bize eşlik etti. Kısa bir süre sonra da dalış noktasına vardık. İkinci günümün ilk dalışında ilk defa benekli müren gördüm. Bu müren, Akdeniz mürenlerinden farklıydı. Ya da daha önceden görmediğimden olsa gerek, bana daha bir sevimli gözüktü 🙂 .

Dalışın ortasında kulağımda bir ağrı hissettim. 10 dakika kadar basıncı eşitleyemedim, kulağımı açamadım. 10 dakikadan sonra herşey normale döndü, kulağım açılmıştı. Dalışı tamamladım.

İkinci dalışımda yavru bir köpekbalığı gördüm. Ben fotoğraf çekme derdiyle peşinden gittim, ama hayvan hep benden kaçtı. Su üzerinde ne kadar korkak biriysem suyun altında da ilginç bir şekilde o kadar cesur oluyordum. İnsan karakter mi değiştiriyor ne 🙂 . Neyse, asıl kocamanları nasılsa yarın göreceğim diyerek yavruyu rahat bıraktım.

Sonra daha önceden hiç görmediğim bir hayvan peşimize takıldı. Meğer bu yellow fin shark sucker, köpekbalığına bitişik yaşayan temizleyici bir balıkmış. 15 dakika kadar yanımızdan ayrılmadı. İşte bundan biraz ürktüm. Sanki arkamda kalırsa bir yerlerimi kapacak gibi geldi, ama bu 15 dakikayı olaysız atlattım. Bu arada bu yazıda bana ait tek su altı fotoğrafı da bu yellow fin shark sucker fotosudur 🙂 .

Daha sonra bir kaplumbağayı mercanı kıtır kıtır yerken seyrettik. Kaplumbağanın çıkardığı sesin gücünü anlatmam mümkün değil! İçin için mercana zarar veriyor diye kaplumbağaya kızdım, ama bu da herhalde doğal dengenin bir parçası diyerek olay yerinden uzaklaştım.

3 dalış sonunda otele dönüp akşam yemeği için hazırlandım. Küçük bir lokal restoranda yemek yedikten sonra odama geldiğimde ise beni bir sürpriz bekliyordu.

Akşam yatağa uzandığımda korkunç bir kulak ağrısı başlamıştı. Nereye dönsem olmadı, ağrıdan mahvoluyordum. Bütün gece kafamı duvarlara vurasım geldi, hayatımda böyle ağrı yaşamamıştım. Sabahı zor ettim ve köpekbalığı dalışı yerine hastaneye yönlendim.

Bu ikinci seferdir başıma geliyordu, ikisi de planladığım köpekbalığı dalış günümden 1 gün önce olmuştu. Bu bir tesadüf olamazdı, kesin bu işte annemin bir parmağı vardı 🙂 . Ya dualar etti dalmayım diye, ya okudu üfledi, bilmiyorum, ama ben heyecanla beklediğim bu dalışı ikidir yapamıyordum. Üstelik bu seferki ağrımın boyutu korkunçtu. Annemin planları bir yana, ben herhalde bu dalışı yapmamalıyım diye düşünmeden edemedim.

Tatilimin geri kalan her günü hastanede geçti. Ağrım geçmek bilmiyordu. Odada duramıyordum, plajda duramıyordum, hiçbir yere sığamıyordum. Tatilim mahvolmuştu. En kötüsü de dönüş yolculuğu oldu. Uçuşum direk değildi. 2 uçuşta da hem kalkışta hem inişte çok ızdırap yaşadım. İçimden neredeyse kendimi uçaktan atmak geldi. Meğer ne kötüymüş kulak ağrısı çekmek! Bir daha yeltenir miyim köpekbalığı dalışına, hiç sanmıyorum!

Toronto’da kulak/burun/boğaz uzmanına randevu almak istediğimde 9 ay sonrasına gün alabildim! Diş hekimimin vesilesiyle onun hastası olan başka bir kulak/burun/boğaz uzmanından birkaç gün sonraya randevu almam mümkün oldu. Bir sürü antibiyotik kullandım. Aylar sonra Türkiye’ye gittiğimde tesadüf eseri kuzenim Fırat’ın arkadaşı bir kulak/burun/boğaz uzmanıyla tanıştım. Yaşadığım olayı anlattım. Bir sorunum kalmadı, ama istersen sen de bir muayene et, dedim. Meğer benim geçti zannettiğim kulağım hâlâ sorunluymuş ve ben neredeyse sağır olmak üzereymişim! Onun verdiği antibiyotikleri de kullandım. Sonuç olarak tamamen iyileşmem tam 8 ayımı aldı. Bir daha yeltenir miyim köpekbalığı dalışına, hiç sanmıyorum!

Bu anlattıklarım sizi ürkütmesin. Burada dalarsanız benim yaşadığım sıkıntıyı yaşayacaksınız diye bir şey yok. Bu bana denk gelen, ama ne yazık ki dalışlarımı yapmamı engelleyen talihsiz bir olay oldu.

Bu arada dalış arkadaşım Tacettin Sağlar‘a eşsiz su altı fotoğrafları için buradan teşekkürlerimi gönderiyorum. Benim göremediğim güzellikler, onun fotoğraflarıyla gözümde canlanacak.

Dalış yapmaktan ve aynı acıyı yaşamaktan hâlâ korkuyorum. 300’ün üzerinde dalışım var. Sadece 2 kez bu sorunu yaşadım ve ikisi de köpekbalığı dalışımdan 1 gün önce oldu. Belki bir daha bu dalışı yapmaya heveslenmezsem dalış hayatıma sorunsuz devam edebilirim. Ne de olsa Roatán‘a doyamadan döndüm ve bir daha gitmek için can atıyorum.