Hiçbir savaşın kazananı yoktur. Her savaş, beraberinde acı ve yüklü kayıplar getirir. Vietnam Savaşı da buna bir örnek. Saigon’da yer alan War Remnants Museum (Saigon Savaş Müzesi) ise savaşın acı bilançosunu gözler önüne seren, depresif, ama bir o kadar da ders verici bir müze.

Adı ABD ile ilişkiler çerçevesinde 3 kez değişen Savaş Suçları Müzesi, Vietnam Savaşı sırasında halkın yaşadığı dramı fotoğraflarla ve belgelerle gözler önüne seren bir müze. Müzenin içinde savaşta ele geçirilen silahlar, bahçesinde yine savaşta ele geçirilen ABD uçak ve tankları sergileniyor.

3 katlı binanın salonlarındaki yüzlerce fotoğraf ve belge ile savaşın korkunç yüzü, tüm insanlara ibret almaları için gösteriliyor. Atılan bombalardan etkilenen insanların insanlıktan çıkmış hallerini, yanan şehirleri, yapılan işkenceleri gösteren fotoğrafları gördüğünüzde dehşete düşüyorsunuz.

Peki savaşın nasıl bittiğini biliyor musunuz? Medya sayesinde! Times ve Life dergileri sayfalarca Vietnam Savaşı’ndan fotoğraflar yayınlayıp televizyonlar direkt cepheden görüntüler vermeye başlayınca Amerikan halkı ayaklanmış. Savaşın da böylelikle sonu gelmiş.

Kayıtlara göre Vietnam Savaşı sırasında ABD 13 milyon ton bomba kullanmış, Vietnamlı 4 milyon sivil, 660.000 asker ölmüş. ABD 56.000 kayıp vermiş, 3 milyonun üzerinde ABD’li asker yaralanmış.

Müzeyi benimle birlikte gezen birinin yorumu da dikkat çekiciydi. Hollywood filmlerinde Amerika’yı harika birşey yapıyor sanmıştık, ama olayın bambaşka bir boyutu varmış, dedi müze ziyaretçisi. Evet, Vietnam halkı ne yazık ki çok acı çekmiş. Bunu da belgeleriyle çok net görebiliyorsunuz.

İçim burkulup gözlerim ağlamaktan kızarana kadar gezdiğim Saigon Savaş Müzesi, insanlık dersi veren, çok şey öğrenmemiz gereken bir müze. Ancak bu tür yerler gezerken çekilen acılara da saygı duymak, savaşta binlerce insanı katleden tankların önünde gülerek poz vermemek gerektiğini düşünüyorum. Buraları sizce de ders almak için gezmek gerekmiyor mu? Buralar eğlence değil, öğrenme ve farkındalık geliştirme yerleri olmalı, öyle değil mi?