Bolu gezi rehberi

İstanbul‘dan Bolu‘ya uzanan bir geziye çıkmanın tam zamanı… Sonbaharda, tabiat ana gelin gibi bembeyaz giyinmeden önce gitmek lâzım buralara. Yapraklar işte o mevsimde kızarıyor ve doğa bir ressamın tuvalinden çıkmışçasına güzelleşiyor. Siz ister ilkbaharda, doğa yeni kış uykusundan uyanırken gidin, ister sonbaharda rengârenk günleri yakalayın, bu bölgede doğanın cömertliğini görün ve de yaşayın…

Sonbahar güzelliklerinin yaşandığı günlerde, ben de Ayhan Kalafat‘ın gezisine katılma şansına sahip oldum. Yıllar önce, daha blogger olmadığım günlerde gittiğim bölgeye yeniden gitmek beni oldukça heyecanlandırıyordu. Doğayı içimde hissedebileceğim, dünyanın en güzel fotoğraf ortamı veren doğa harikası yerlere gitmek, benim için tarifi zor bir mutluluktu.

Yedigöller gezi rehberi

Gezide ilk olarak geldiğimiz yer Yedigöller Milli Parkı oldu. Buranın serpantinler ve volkanik kayaçlardan oluşan yer yapısında, göçük yer hareketleri neticesinde göller meydana gelmiş.

Park, sonbahar mevsiminin kendine özgü güzelliği ile birleşince doğa severler, kampçılar ve fotoğrafçıların gözdesi olmuş.

Bu gezide beni en çok etkileyen yerlerden birinin Yedigöller olduğunu da söylemeliyim. Yıllar önce kamp kurduğum parkta belki doyasıya zaman geçiremedim, ama burada kaldığım her dakika, bana yıllar geçirmişçesine huzur verdi. Zaten fotoğraflar da bunun bir ispatı değil mi?

Milli parkta hakim bitki örtüsü, kayın ağaçları. Ayrıca meşe, gürgen, kızılağaç, karaçam, sarıçam, köknar, karaağaç, ıhlamur ve porsuk gibi değişik tür ağaçlar da görülüyor.

Gölcük gezi rehberi

Yedigöller’in ardından Köroğlu Dağları’ndaki gizli cennet Gölcük‘e gittik. Gölcük Tabiat Parkı, Bolu iline bağlı ve Milli Parklar tarafından koruma altına alınmış bir doğa harikası. Büyük şehirlerin kargaşasından uzaklaşmak, doğayla iç içe vakit geçirmek isteyenler için en popüler olan yerlerden birisi olan Gölcük Tabiat Parkı’nın halk dilindeki ismi de Gölcük Gölü.

Ne yalan söyleyim, ben Gölcük’e gitmemiştim ve bu gezideki bütün beklentim sadece Yedigöller’den ibaretti. Oysa ki yer yer sisler ardında kaybolan Gölcük, saklı güzellikleri ve gizemli atmosferiyle beni derinden etkiledi. Böylesine bir güzellik sadece kartpostallarda olur sanıyordum, ama işte Gölcük’te adeta bir masal, tam karşımda duruyordu.

Gölcük Tabiat Parkı, etrafındaki saf göknar, kayın ve gürgen ağaçları ile çevrili. Dağların arasında, ormanların en sık olduğu alanda, masmavi suyu ve tertemiz havasıyla insanı büyüleyen bir görüntüsü var buranın. Bir set gölü olan Gölcük Gölü’nün hemen kenarında Orman ve Su İşleri Bakanlığı’nın misafirhanesi olarak kullanılan güzel bir ev var. Gölün etrafındaki doğal güzellik, bu evin yansımasının göl sularına vurmasıyla birleşince ziyaretçilerine harika manzaralar eşliğinde gezme imkanı sunuyor.

Hiç istemeden de olsa Gölcük’ten ayrıldıktan sonra Bolu şehir merkezine geldik. Köroğlu Otel’de konakladık ve 29 Ekim nedeniyle de şahane bir Cumhuriyet Balosu’na katılmış olduk. Bize cumhuriyetimizi armağan eden Atamızı, canlarını vatanı uğruna feda eden silah arkadaşlarını ve şehitlerimizi anarak cumhuriyetimizin doğum gününü kutladık.

Bolu, ormanlarla kaplı bir şehir. Karadere, Seben ve Aladağ Ormanları, yurdumuzun en zengin ormanları arasında sayılıyor. Bu ormanlarda kayın, gürgen, ıhlamur, dişbudak, meşe, kızılağaç, karaağaç, kavak, köknar ve sarıçam ağaçları hakim.

Gezimizin ikinci gününe Bolu’nun Pamukkalesi olarak anılan Akkayalar’ı izleyerek başladık. Sodalı suların etkisiyle rengarenk olan travertenler, Pamukkale’yle karşılaştırılmasa bile yine de oldukça etkileyiciler.

Akmina sodası, burada üretiliyor. Travertenlerden akan suları içerek soda ihtiyacını yerinde karşılamak da mümkün.

Buradan tarihi İpek Yolu üzerinde bulunan Mudurnu’yu geldik.

Bolu’nun bir ilçesi olan Mudurnu, eski Türk evleri bakımından önemli bir özelliğe sahip. Yeşilin hakim olduğu ilçe, 165 adet ev ve 8 cami, çeşme ve hamam olmak üzere toplam 173 adet mimari değeri yüksek yapı nedeniyle Kentsel Sit Alanı ilân edilmiş. Türk sivil mimarisinin en güzel örneklerinden biri ise Armutçular Konağı ve Keyvanlar Konağı.

Ana gelir kaynağı hayvancılık olan Mudurnu’da ablalarımın, teyzelerimin hünerle işlediği iğne oyası, önemli bir gelir kaynağı. Pişmaniye adıyla bildiğimiz Mudurnu Saray Helvaları’nın üretim merkezi burada. Demirciler çarşısında eskilerin el işlerini bu güne taşıyan birkaç esnaf bulmak da mümkün.

Abant gezi rehberi

Gezimizde Mudurnu’dan sonra Abant‘a geldik. Abant Gölü, Bolu’nun 34 kilometre güney batısında bulunan, yaklaşık 1350 metre yükseklikteki bir heyelan set gölü.

Abant Gölü, yeraltında meydana gelen tektonik çöküntüler sonucunda büyük taş bloklarının vadiyi doldurmasıyla oluşmuş. Tektonik kökenli gölü, dağlardan gelen kar suları ve bir iki küçük dere besliyor.

Abant Gölü’nün çevresindeki 6,3 km lik parkurda yürüyüş yapılabilir, at veya faytona binebilirsiniz.

Abant’a gelmişken Abant Gölü Ziyaretçi Tanıtım Merkezi ve Doğa Müzesi‘ni gezmenizi de tavsiye ederim.

Göl çevresindeki gezintimizden sonra öğle yemeğimizde sucuk-ekmeklerimizi yedik. Temiz havanın etkisinden midir bilmem, ama ben hiç bu kadar lezzetli sucuk yememiştim 🙂 . Gezinin güzelliği bir yana, sucuk pişirmeyi de çok iyi beceriyorsun; ellerine sağlık Ayhan Hocam!

Dönüş yoluna geçtiğimizde Sapanca son durağımız oldu. Burada geldiğimiz Sapanca Gölü, Adapazarı ile İstanbul arasında Kocaeli sınırına yakın bölgede, Sapanca ilçesi içinde yer alan bir tatlı su gölü.

Gece ışıklarında göl kenarında yaptığımız yürüyüşün ardından unutulmaz bir hafta sonuna veda etme vakti gelip çatmıştı.

Ülkem çok güzel. Ne kadar gezersem gezeyim doyamıyorum, her köşesinde ayrı bir hazine keşfediyorum, ama özellikle Yedigöller – Gölcük – Abant üçlüsü, sonbaharda gelinecek ve renk cümbüşü içinde hayranlık uyandıracak en güzel yerler arasında.