Benim için hem korkulu, hem de heyecan verici bir rüyaydı Hindistan. Duyduğum olumsuz hikayeler, seyrettiğim sefalet filmleri, okuduğum spiritüel kitaplar, merak uyandırdığı kadar beni buradan uzak da tutuyordu. Yine de merakım korkularımı yendi ve bir gün kendimi Hindistan’da buluverdim.

Yalnız seyahat etmeyi ne kadar sevsem de kendimi bir türlü buraya tek başına ayak basacak kadar cesur hissetmemiştim. Sağolsun arkadaşlarım Erkan ve Tolga benimle gelmek istediler de bu yola çıkmaya karar verdim. Kardeşim Demet’in de sonradan bize katılacağını açıklaması benim için en güzel sürprizlerden biri oldu.

Hindistan turları

Uçak biletlerini aldıktan sonra organizasyon yapma kısmı doğal olarak yine bana kaldı. Neyse ki çevrem çok geniş, bir arkadaşımın Hindistan’da bir tur şirketini (Rajasthan Travel Service (RTS)) yıllardır tanıdığını öğrenmemle birlikte onlarla çalışmaya karar vermemiz arasında çok zaman geçmedi. Bu tatil bir bilinmeyen dünyaya gidiş olduğu için, her ne kadar artık 4 kişi olsak da hâlâ yalnız hareket etme konusunda korkularım vardı. Bu nedenle bizim için ayarlanacak özel bir tur, beni çok daha huzurlu hissettirecekti.

4 kişilik bir Altın Üçgen (Golden Triangle) ve Rajasthan turu ayarlandı. Şoförümüz bizi havalimanından karşılayacak ve 10 gün boyunca bize eşlik edecekti. Turun Lonely Planet’te adı da geçiyordu, yani güvenebilirdik 🙂 .

Jaipur–Jaisalmer arasinda trenle yolculuk yapacaktık. Okuduğum kitaplarda trenlerle ilgili çok fazla uyarı vardı. O nedenle 2 kişilik birinci sınıf odalara bilet alınması konusunda tura ısrar ettim. Her ne kadar tur buna gerek olmadığını söylese de ben kişi başı vereceğimiz sadece $ 40 farka değeceğine kesinlikle emindim 🙂 . Trenlerde bu odalardan çok az sayıda oluyormuş, o nedenle biletlerin çok önceden alınması gerektiğini söylemeliyim.

Bu turla ilgili detayları sonraki yazılarımda detaylı aktaracağım. Ancak şunu öğrendim ki Hindistan’a gerçekten de çok iyi çalışan bir tur şirketiyle gitmek gerekiyormuş! Çünkü onların günlük hayatı içinde doğal karşıladığı ve alışık olduğu şeyler, bizim için kabusa dönüşebiliyor.

Turla ilgili yaşadığımız bazı sorunlar, özellikle de çok ısrarcı olduğum 1. sınıf tren bileti yerine 2. sınıf biletin elime tutuşturulmasından sonra, bir daha bu ülkeye ayak basmamaya yemin ettim bile diyebilirim. Ancak şimdi Elit Geziler‘i tanıdım. 2017 yılında ülkemizin En iyi Hindistan acentesi seçilen acente ile belki yakında yeniden yollara düşebilirim 🙂 .

Hindistan gezi rehberi

Hindistan’a gelirken ne istediğinizi biliyor olmanız lâzım, çünkü burası uçurumlar ülkesi. Burada tatil yaparken lüks arıyorsanız sınır yok. Kendinizi mihrace gibi hissedebileceğiniz, geceliği $ 2000’a muhteşem bir saray otelde, ya da geceliği $ 700’a 7 yıldızlı tren Palace on Wheels‘de konaklayabilir, ya da sıcak suya hasret kalabileceğiniz, filmlerde gördüğünüz her yanı insan dolu trenlerle, otobüslerle seyahat edeceğiniz sırt çantalı bir gezi de gerçekleştirebilirsiniz.

Hindistan’da toprağın enerjisi çok kuvvetli. Bir milyar üç yüz milyon nüfuslu ülkede halkın bir bölümü sefil olsa da inanışları gereği agresif değiller. Kabullenme onlar için erdem. Bu da bana Eckart Tolle’un Şimdinin Gücü kitabındaki mutluluk ve huzur tanımını hatırlatıyor:

Sevdiğiniz bir insan öldüğünde, ya da siz ölümün yaklaştığını hissettiğinizde mutlu olamazsınız. Bu olanaksız bir şeydir, ama huzurlu olabilirsiniz. Üzüntü ve gözyaşları olabilir, ama direnmeyi bırakmışsanız, üzüntünün altında derin bir dinginlik, sessizlik, kutsal bir mevcudiyet hissedeceksinizdir. Bu iç huzurudur, karşıtı olmayan iyiliktir.

Ben de buranın insanlarının mutlu olduğunu iddia edemem, ama huzurlu ve dingin oldukları her hallerinden belli.

Ölüm, Hindistan’da yeniden başlangıcı simgeliyor. Ruhun tekamüle erdiğine inanılıyor ve beden yakılıyor. Bir çok Hintli, ölümün yaklaştığını hissettiğinde imkânlar çerçevesinde Ganj Nehri‘nin kıyısındaki kutsal Varanasi Şehri‘ne gidip ölümü bekliyor. Evet, yanlış okumadınız, ölümü bekliyorlar. Orada ölmek, yakılmak ve küllerinin Ganj’a savrulması, onlar için çok kutsal. Sabah gün doğumunda başlayan hazırlıklar ve yakma işlemleri, akşam gün batımında sona eriyor. Bu saatten sonra gün içinde ölenlerin ruhlarının kabulü için yapılan Aarti Töreni başlıyor. Hintliler için önemli olan bu ritüeller, biz turistler içinse sadece görülesi bir sahne. Bu nedenle insanlar acılarını yaşarken turistlerin fotoğraf çekmeye çalışması çok da hoş bir davranış değil.

Lonely Planet, Hindistan’ı 5 duyuya saldırı olarak tanımlıyor. Neden mi?

Görme; Özellikle kuzeydeki Rajasthan (Racastan) Eyaleti olmak üzere Hindistan’da gözünüzü renklerden alamazsınız. Sari (pırıl pırıl renklerdeki yerel kıyafetler) içindeki kadınlar, muhteşem takılar, kum taşından yapılma 500 senelik oya gibi işlenmiş yapılar, saraylar, burada gözünüzü fazlasıyla doyurur.

Burada sokaklarda kedi görmüyorsunuz. Kedi sevmediklerini söylüyorlar. Onun yerine etrafta bolca inek, köpek, küçük sincap ve maymun var.

Koku; etrafınızı saran baharat kokusu yer yer sizi mest eder. Mutfağınızda bu güne kadar kullandığınız, ancak neye benzediğini bilmediğiniz bir çok baharatın orijinal halini burada daha yoğun koklayabilirsiniz.

Tat alma; burada aman tanrım, muhteşem diyeceğiniz yemeklerden tutun da acı benden sorulur diyen Adanalı’ya bile yandım dedirtecek kadar acı yemekler yiyebilir, dilerseniz de egzotik meyvelerin tadına bakabilirsiniz.

Duyma; işte size Hindistan’da olduğunuzu anlatacak bir dokunuş: korna! Korna sesinden bugüne kadar hiç yoruldunuz mu? Hindistan’da yorulacaksınız. Çünkü burada otobandan şehir merkezine kadar her yerde kornayla anlaşıyorlar. Kim kime ne diyor, ne istiyor, nasıl anlaşıyorlar tam bir muamma olsa da trafik kornayla işliyor. Arabaların çoğunun dikiz aynaları kapalı ve arkalarında horn please (korna lütfen) yazıyor. Hindistan’da korna sesi, dikiz aynası yerine geçmiş durumda.

Dokunma; işte başka hiçbir ülkede denk gelemeyeceğiniz bir şey daha. Hele ki benim gibi beyaz tenli ve sarışınsanız muhakkak yanınıza gelip dokunmak, bunu bir de fotoğraf çekerek belgelemek isteyecekler. Zaten otobüsler, trenler ve bütün toplu taşıma araçları o kadar kalabalık ki, insanlara değmeden geçmek mümkün değil. Herkesin son derece yapışkan olması da sizi şaşırtmasın. Sokaktan geçen herkes birşey satmaya, ya da en azından elinizi sıkmaya çalışıyor. Yine de kendinizi hiç tehdit altında hissetmiyorsunuz. Kimse üzerinize saldırmıyor, paranızı çalmaya yeltenmiyor, ya da alışveriş yaparken para üstü vermeden kaçmaya çalışmıyor.

Hindistan’da dinler

Burası her dine son derece saygılı bir toplum. Hindular, Sihler, Budistler, Müslümanlar, Bahailer, Zerdüştler, Hristiyanlar ve diğerleri ülkede hep iç içe yaşıyor.

Peki Hinduizm’e inanan bütün Hintlilerin (zengin, fakir, sokakta yaşayan, şirket sahibi, film yıldızı, yani istisnasız hepsinin) bir astroloğu olduğunu biliyor muydunuz? Astrologlarına danışmadan çocuklarına isim koymuyorlar, iş kurmuyorlar, evlenmiyorlar.

Sihler, Hint dini grupları içinde en kolay tanınan grup. Bunun sebebi de Guru Gobind Singh tarafından belirlenmiş olan 5 sembolü taşımak zorunda olmaları. Bu semboller Kesha; saçları kesmemek, Kangha; ahşap veya fildişi tarak taşımak, Kaccha; özel bir iç çamaşırı giymek, Kara; çelik bilezik takmak ve Kirpan; kılıç (veya kama) taşımak. Sihler kendi inanışları gereği inanılmaz temiz ve hayırseverler. En güzel örnek Delhi’deki Gurdwara Bangla Sahib Tapınağı. İçeriye ayaklarınızı yıkayıp kadın, erkek, çocuk başınızı örtüp girebiliyorsunuz. Gün doğumundan gün batımına kadar kutsal kitapları başında ilahiler okuyorlar. Gündüzleri gelen tüm ziyaretçilere irmik helvası dağıtılıyor. Tapınağın arkasındaki kutsal sayılan havuzdaki balıklar asla ellenmiyor. Etrafındaki koridorda dileyen kişiler geceleyebiliyor, ama bir yardımda bulunmak kaydıyla. Bu yardımları da gözünüzde büyütmeyin. İster trabzan silin, ister yaprak toplayın, ister mutfakta bulaşık yıkayın, yemek ya da ekmek yapın. Yardım ettiğiniz müddetçe dininizin ne olduğunun da bir önemi yok.

Ülkedeki Müslüman nüfusu, özellikle erkekleri ayırt etmek çok kolay. Hemen hepsinin sakalı kınalı ve takke takıyorlar. Ülkedeki Müslümanlar belirli bölgelerde yaşıyor. Mesela Jammu&Keshmir eyaletinin Keşmir bölgesinde yaşıyorlar. Burada 900 yaşındaki muhteşem ahşap işlemeli camiden tutun da 333 sütunlu camiye ve Şah Cihan’ın yaptırdığı harika manzaralı bahçelere kadar pek çok güzellikler var. Chandigarh, Serhent gibi yerleşim yerlerinde Müslümanlar için önemli alimlerin türbeleri bulunuyor. En güzel türbeleri de Delhi’de aynı anda 25.000 kişinin namaz kılabildiği Cuma Cami.

1800’lü yılların başında ilan edilen Bahai‘liğin buradaki en güzel örneği, Delhi’deki Lotus Tapınağı. Mimari yapısı aynı nilüfer çiçeğini andıran tapınağın içinde görsel hiçbir şey yok.

Daha çok güney eyaletlerinde görülen kiliseler ise Portekizliler’in bu karayı keşfi ve sonra gelen İspanyol ve uzun süre bu toprakları istila etmiş olan İngilizlerin etkisiyle yapılmış. Özellikle Mumbai’de Viktorya tarzı yapılara rastlamak çok olası. Kochi şehri ise Yahudi nüfusun yerleşim alanı ve bu bölgedeki ilk sinagogun kurulduğu şehir.

Delhi‘den başlayarak gezdiğim yerleri daha sonraki yazılarımda detaylı tanıtacağım.

Hindistan vizesi

Hindistan, diplomatik pasaport dışında tüm pasaportlara vize istiyor. Yani bordo ve yeşil pasaportu olan herkes vize almak zorunda.

Turistik Hindistan vizesi, alınması oldukça kolay bir vize. Aracı kurum olmadan başvuruyu kendiniz kolaylıkla yapabilirsiniz.

Vize için ilk yapmanız gereken şey online başvuru yapmak. Daha sonra size verilen randevu gününde konsolosluğa şahsen başvuru yapmanız gerekiyor.

Hindistan’a giderken aşı yaptırma zorunluluğu yok, ama yanınıza doğal homeopatik ilaçlar götürmenizi şiddetle tavsiye ederim. Unutmayın, burası pek hijyenik bir ülke değil!

Hindistan’daki yaşamı insanın kendi gözlerinle görmesi, hayatına çok farklı bir boyut getiriyor. Ben de gezim sonrasında yaşadığım hayatın zenginliğinin ve ne kadar şanslı olduğumun, çok daha fazla farkına vardım. Hayatını sorgulayan ve sahip olduklarının kıymetini bilmeyen herkesin burayı görüp hayata bakışını değiştirebilmesini diliyorum.